Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Η κλήση δε σβήνεται…

Παρκάρεις στον πεζόδρομο του Αγίου Νικολάου, γιατί θέλεις να πας στο γιατρό την υπερήλικη πεθερά σου, μιας και τα πόδια της δεν τη βαστούν να κάνει μεγάλες αποστάσεις. Γυρίζεις και βλέπεις στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου να σε περιμένει κλήση της Δημοτικής Αστυνομίας. Εξοργίζεσαι, τα βάζεις με την υπάλληλο που σε έγραψε. Ζητάς το όνομά της. Την απειλείς, γιατί πιστεύεις πως δεν έκανε καλά τη δουλειά της. Νιώθεις το δίκαιο να σε πνίγει. Δεν είχες πού να παρκάρεις. Μα γιατί σε μένα αναρωτιέσαι…τόσοι και τόσοι παρκάρουν παράνομα σ’ αυτή την πόλη.
Ως πότε όμως αυτή η πόλη θα κινείται σε ρυθμούς παρανομίας και απραξίας;
Μήπως κάτι αλλάζει; Μήπως είναι τελικά καιρός να αποδεχτούμε τα αυτονόητα χωρίς οργή και θυμό;
Ως πότε οι πεζόδρομοι και οι πλατείες θα αποτελούν χώρους παράνομης στάθμευσης αυτοκινήτων; Δεν έχουν δικαίωμα οι πεζοί σ’ αυτήν την πόλη;
Ως πότε τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε στάσεις λεωφορείων θα εμποδίζουν την ασφαλή επιβίβαση και αποβίβαση των επιβατών;
Ως πότε η προσωρινή στάθμευση θα γίνεται πολύωρη;
Μέχρι πότε τα απαγορευτικά σήματα στάθμευσης στην Ιάσονος, στη Δημητριάδος και σε άλλους δρόμους θα αποτελούν «διακοσμητικά» στοιχεία του Κ.Ο.Κ.;
Μέχρι πότε η τροφοδοσία των καταστημάτων θα γίνεται σε ώρες αιχμής;
Μπορεί η οικονομική κρίση να αποτελεί το άλλοθι στήριξης παραβατικών συμπεριφορών; Είναι δίκαιο να ζητούμε από τη Δημοτική Αστυνομία να κάνει τα στραβά μάτια γιατί έτσι μάς βολεύει;
Οι παρανομούντες είναι οι έξυπνοι και οι τηρούντες τας γραφάς οι γραφικοί;
Η πόλη για να γίνει πιο φιλική και ανθρώπινη απαιτεί και τη δική μας παρέμβαση και συμμετοχή. Η αστυνόμευση πρέπει να είναι το έσχατο μέτρο που θα βάζει σε τάξη την αταξία.
Αν αλλάξουμε εμείς στάσεις και συμπεριφορές, θα αλλάξει και η εικόνα της πόλης μας. Ήρθε η ώρα να «ξεβολευτούμε», η ώρα να σεβαστούμε αρχές, η ώρα να συναισθανθούμε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στην πόλη και στους συμπολίτες μας. Φτάνει πια το «δεν πειράζει», «δε με νοιάζει».
Είναι καιρός πια να επιβραβεύσουμε το έργο της Δημοτικής Αστυνομίας και να σταθούμε αρωγοί σε αυτό που πράττει. Επιδιώκει να κάνει την καθημερινότητά μας καλύτερη. Αυτός είναι ο ρόλος της και ας πάψουμε να παίζουμε κρυφτούλι μαζί της. Είναι αδιανόητο να χρησιμοποιείται το μεγαλύτερο μέρος της για την αστυνόμευση της Δημητριάδος.
Ας πράττουμε το ορθό, όχι υπό την πίεση του φόβου της κλήσης αλλά γιατί είναι το αυτονόητο.
Σημείωση: Αφορμή για αυτές τις λίγες σκέψεις στάθηκε το γεγονός που περιγράφω στην αρχή και συνέβη την Τρίτη 1 του Μάρτη.

Σημείωση: Δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο