Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Καλές γιορτές...!


Χριστούγεννα είναι… η Γέννηση του Χριστού. Είναι γιορτή χαράς και αγάπης.

Δεν αρκούν τα χρωματιστά στολίδια και λαμπιόνια, τα παιχνίδια, τα δώρα και οι βόλτες για να μας κάνουν χαρούμενους και ευτυχισμένους…

Χριστούγεννα είναι να προσευχηθείς για να υπάρχει  ειρήνη και δικαιοσύνη σ’ όλο τον κόσμο.

Χριστούγεννα είναι να θυμηθείς αυτούς που έχουν την ανάγκη μας, που χρειάζονται την βοήθειά μας.

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Τσιμπλούλης Γεράσιμος
Δάσκαλος-Σύμβουλος
Δημοτικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας του Δήμου Βόλου

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

"Μέρες γιορτινές στη Μακρινίτσα στα χρόνια του παππού και της γιαγιάς"

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά και μεγάλους που νιώθουν παιδιά…
 "Η αρχόντισσα του σπιτιού, η κυρα –Αριστέα, ξύπνησε χαράματα. Είναι παραμονή Χριστουγέννων. Σήμερα θα σφαχτούν οι κότες και θα ετοιμαστούν τα λογής- λογής φαγητά.

                                 «Δόμ’ κυρά τ’ αυγό, να σι σφάξου του μπι...τνό,
                           δόμ’ μανιά τη γκλούρα, να μη σι τσούξου μι τη λούρα»,
λένε τα παιδιά της γειτονιάς που ήρθαν να βοηθήσουν κι αυτά στο σφάξιμο του πετεινού, που μετά θα γίνει σούπα για το γιορτινό τραπέζι. Μ’ ένα αυγό ή μια μικρή κουλούρα η κυρά θα φιλέψει τα παιδιά για το κόπο τους.
Η συνέχεια της ιστορίας στο χώρο του Μουσείου... Μετά την αφήγηση οι επισκέπτες θα ψάξουν, θα δουν, θα ρωτήσουν και θα μάθουν. Θα απαντήσουν και θα γράψουν σε ερωτήματα που θα τους γίνουν.
Θέλουμε να ζυμώσουμε χριστόψωμα, κουραμπιέδες και φοινίκια.
Τι σκεύη θα χρειαστούμε; Μπορούμε να ψάξουμε στην κουζίνα του αρχοντικού.
Θέλουμε να στολίσουμε τη βασιλόπιτά μας με το δικέφαλο αετό.
Ψάξε να βρεις τη σφραγίδα της κυράς.
Στο τέλος αν υπάρχει χρόνος και διάθεση θα ζωγραφίσουν.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα επαναληφθεί το Σάββατο 31/12/2011 και 7/1/2012, ώρα 11.00 π.μ. στο χώρο του Μουσείου της Μακρινίτσας.
Δήλωση συμμετοχής στο τηλέφωνο: 2428099505

Υπεύθυνος προγράμματος: Τσιμπλούλης Γεράσιμος

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Ανακοίνωση ομάδας πλειοψηφίας της Δημοτικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας του Δήμου Βόλου


Η ομάδα πλειοψηφίας της Δημοτικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας του Δήμου Βόλου απαντά σε ανυπόγραφο άρθρο της εφημερίδας «Ταχυδρόμος» στις 24-11-2011 με τον τίτλο «Δεν πήγαν τα μέλη της πλειοψηφίας!!!»
1) Η συνεδρίαση της Τετάρτης 23 Νοεμβρίου ήταν επαναληπτική της συνεδρίασης που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου και είχε ως κύριο θέμα τη συζήτηση και υποβολή προτάσεων για το τεχνικό πρόγραμμα του έτους 2012.
 Η ομάδα πλειοψηφίας στην πρώτη συνεδρίαση κατέθεσε τις παρακάτω προτάσεις:
α) Ανέγερση νηπιαγωγείων σε οικόπεδα ιδιοκτησίας του πρώην Δήμου Ν. Ιωνίας.
β) Ανακατασκευή του 1ου Νηπιαγωγείου, γ) Κατασκευή του 9ου Δημοτικού Σχολείου, δ) Αξιοποίηση ακινήτων της Δημοτικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας μέσα από μελέτη της Αναπτυξιακής Εταιρείας του Δήμου Βόλου, ε) Τοποθέτηση φωτοβολταϊκών  σε ταράτσες δημοσίων κτηρίων και δημιουργία φωτοβολταϊκού πάρκου που θα λειτουργεί από εταιρεία λαϊκής βάσης.
Οι εκπρόσωποι των παρατάξεων της μειοψηφίας δεν είχαν προτάσεις και δε θέλησαν να τοποθετηθούν και για αυτό αποφασίστηκε  η επαναληπτική συνεδρίαση.
2) Παρόντες στη συνεδρίαση της 24ης, που δεν πραγματοποιήθηκε λόγω μη απαρτίας, ήταν από την πλειοψηφία ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Γιώργος Φουντουκίδης , ο αντιπρόεδρος Νίκος Λιθαδιώτης και ο σύμβουλος Γεράσιμος Τσιμπλούλης και από τις παρατάξεις της μειοψηφίας ο Θέμης Τζούνης και ο Κώστας Λαγός. Επίσης ήταν παρόντες ο τοπικός Αντιδήμαρχος Γ. Καουνάς και ο δημοτικός σύμβουλος Τ. Δουλόπουλος.
3) Όσον αφορά την ανακοίνωση της Δημοτικής Ομάδας των Δρόμων Συνεργασίας πως ήταν μία προμελετημένη και σκόπιμη μαζική απουσία, ώστε να μη ληφθεί απόφαση που θα στήριζε το κίνημα των πολιτών που πλήττονται βάρβαρα, ενημερώνουμε πώς η ομάδα πλειοψηφίας είχε επεξεργαστεί σχετικό ψήφισμα το οποίο και θα έφερνε προς έγκριση.
Το ψήφισμα χωρίς να διεκδικεί ταμπέλες πολιτικού χώρου και να αναζητά χειροκροτητές, εστιάζεται στην ουσία του προβλήματος και προχωρά σε εφικτές προτάσεις. Η πρότασή μας που υιοθετεί μέρος της πρότασης που κατέθεσε ο σύμβουλος της Δημοτικής Κοινότητας κ. Κ. Λαγός είναι η ακόλουθη:
Η απειλή για διακοπή της ηλεκτροδότησης, στην καρδιά του χειμώνα, σ’ όσους αδυνατούν να πληρώσουν το φόρο ιδιοκτησίας, αποτελεί μνημείο πολιτικής βαρβαρότητας και εκβιασμού, μνημείο κοινωνικής αναλγησίας. Η στέρηση ενός κοινωνικού αγαθού, όπως η ηλεκτρική ενέργεια, ακόμα και σε αυτούς που θα πληρώσουν το αντίτιμό της, θέτει σε κίνδυνο την υγεία, την ποιότητα ζωής αλλά και της ίδιας της ζωής των πολιτών.
Το Συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας του Δήμου Βόλου:
1.Καταδικάζει την επιβολή αυτού του φόρου μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
2.Ζητά να μην διακοπεί η ηλεκτροδότηση σε κανένα νοικοκυριό μέχρι την τελεσίδικη εκδίκαση της συνταγματικότητας του σχετικού νόμου.
3.Σε περίπτωση που ο νόμος κριθεί συνταγματικός, ζητά α) να εφαρμοστούν οι διατάξεις του κοινωνικού τιμολογίου και να απαλλαγούν οι πολίτες αυτοί από την υποχρέωση να πληρώσουν το φόρο και β) Να συσταθούν ανά Περιφερειακή Ενότητα Επιτροπές, οι οποίες θα κρίνουν κατά περίπτωση την αδυναμία των πολιτών, που δεν υπάγονται στις κατηγορίες του κοινωνικού τιμολογίου, να πληρώσουν το φόρο.
4.Να αναλάβει η Δημοτική Αρχή τις πρωτοβουλίες εκείνες, ώστε από κοινού με την ΚΕΔΕ να δοθεί λύση στο οξύτατο πρόβλημα.
Είναι λυπηρό, η επιλεκτική μνήμη αυτών που έδωσαν τις πληροφορίες,  να λειτουργεί ως εργαλείο ενημέρωσης της κοινής γνώμης και να διαμορφώνει στάσεις και συμπεριφορές στα συμβούλια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.


Η ομάδα πλειοψηφίας
του Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας του Δήμου Βόλου

Σημείωση: Η παραπάνω ανακοίνωση συντάχτηκε από τον υπεύθυνο του ιστολογίου και δημοσιεύτηκε στον Τοπικό Τύπο.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Αδικαιολόγητη η καθυστέρηση για τη στελέχωση των ΚΠΕ της Θεσσαλίας




Με ευθύνη της Περιφερειακής Διευθύντριας Εκπαίδευσης Θεσσαλίας τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Θεσσαλίας ( Μακρινίτσας, Κισσάβου-Ελασσόνας, Μουζακίου και Περτουλίου-Τρικαίων) δεν έχουν ακόμη στελεχωθεί με τις νέες παιδαγωγικές τους ομάδες.
Η Υπουργική απόφαση όριζε ότι «Οι Περιφερειακές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης οφείλουν να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες μέχρι 26/8/11 και να ανακοινώσουν το αποτέλεσμα στους ενδιαφερόμενους, στις υπηρεσίες τους και στη Διεύθυνση Σ.Ε.Π.Ε.Δ του ΥΠ.Δ.Β.Μ.Θ. μέχρι τις 29/8/11». Και πολύ σωστά όριζε η απόφαση ημερομηνίες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ώστε να μη δημιουργηθεί αναταραχή στις σχολικές μονάδες με την μετακίνηση των εκπαιδευτικών.
Αλήθεια στην Περιφέρεια Θεσσαλίας γιατί κωλυσιεργούν; Η διαδικασία ακόμη συνεχίζεται, μιας και οι εκπαιδευτικοί της Β/θμιας καλούνται τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου στη Λάρισα για να περάσουν από τη διαδικασία της συνέντευξης. Οι εκπαιδευτικοί της Α/θμιας είχαν κληθεί στις 2 Σεπτεμβρίου. Μήπως οι παρατυπίες που έγιναν στην όλη διαδικασία, που αφορούσε την ενημέρωση και το χρόνο διεξαγωγής της συνέντευξης για την Α/θμια, λειτούργησε στη λογική "ας μη βιαζόμαστε, όλα θα ξεχαστούν";
Εύλογο το ερώτημα, η μετακίνηση 25 εκπαιδευτικών στα Κέντρα δε θα φέρει αναστάτωση στις σχολικές μονάδες; Ποια είναι η παιδαγωγική ευαισθησία της Περιφερειακής Διευθύντριας Εκπαίδευσης κ. Κ. Πράντζου-Κανιούρα ;
Σε περίοδο που κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι περνούν σε εφεδρεία, πώς η Περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαίδευσης Θεσσαλίας παραμένει στη θέση της, αν και παραβιάζει υπουργικές αποφάσεις;
Ως πότε οι έχοντες πολιτικές πλάτες, θα ναι στις δικές μας πλάτες;

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Ο «Κλήδονας»


«Κόρες με τα άσπρα κίνησαν στη βρύση για να πάνε να πάρουν αμίλητο νερό στον κλύδωνα να πάνε. Aϊ -Γιάννη κληδονάρη που της μοίρας δίνεις χάρη, Aϊ -Γιάννη κληδωνάρη». «Κλειδώνουμε τον κλύδωνα με του Aγιαννιού τη χάρη και η όποια έχει καλό ριζικό να δώσει να του πάρει»
Το μέλλον του κοριτσιού, η αποκατάσταση της ανύπαντρης κοπέλας αποτελούσε για τα χωριά μας πρόσφορο έδαφος για λαϊκή μαντεία . Ποιος θα είναι ο μέλλων σύζυγος; Ανεξιχνίαστο μυστήριο, άλυτο πρόβλημα. Κάποια ένδειξη θα ανακούφιζε κάπως την αγωνιούσα ψυχή της κοπέλας και θα μετρίαζε τις αγωνίες των δικών της. Πού όμως να βρούμε την ένδειξη; O Κλήδονας αναπληρώνει την έλλειψη αυτή. O Αϊ Γιάννης ο Αποκεφαλιστής, προσδιορίζει το χρόνο: Πρόκειται για ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και του οποίου η πρώτη γραπτή περιγραφή ανέρχεται στους βυζαντινούς χρόνους.
Ο «Κλήδονας» είναι μια λαϊκή μαντική διαδικασία, από τις πιο τελετουργικές όλων των παραδόσεων του τόπου μας, σύμφωνα με τον οποίο αποκαλύπτεται στις άγαμες κοπέλες η ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου.
Η ίδια η λέξη υπάρχει από την εποχή του Ομήρου, «κλήδων» ονομαζόταν ο προγνωστικός ήχος.
Και γεννάται το ερώτημα, σήμερα στην εποχή της τεχνολογίας, της πληροφορίας και του fb, αυτές οι πρακτικές έχουν λόγο ή αποτελούν μια στείρα αναβίωση ενός παρελθόντος που πέθανε;
Για πολλά χρόνια η μελέτη και του λαϊκού μας πολιτισμού και η αναβίωση εθίμων είχε ως σκοπό να αποδείξει την ιστορική μας συνέχεια και τη σύνδεση μας με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Οι λαογράφοι προσπαθούσαν μέσα στα έθιμα να ανακαλύψουν επιβιώματα, απομεινάρια της αρχαιότητας.
Σήμερα δεν έχουμε την ανάγκη να υποστηρίξουμε και να αποδείξουμε ποιοι είμαστε, γιατί όπως είπε και ο Τσαρούχης, όταν τον ρώτησαν αν αισθάνεται απόγονος των αρχαίων Ελλήνων, απάντησε, «πως αυτό που ξέρει είναι πως κοιτάζει τον ίδιο ουρανό, με αυτόν που και οι αρχαίοι Έλληνες κοίταζαν».
Για τον κουρασμένο άνθρωπο της μεταβιομηχανικής εποχής η αναπόληση άλλων εποχών με απλότητα ζωής, χωρίς άγχος και θορύβους και με πιο ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις δεν μπορεί παρά να είναι το ζητούμενο.
Κάθε εποχή κινείται μέσα σε ένα ιστορικό πλαίσιο και το λαϊκό μας πολιτισμό δεν πρέπει να το βλέπουμε αμετάβλητο, αναλλοίωτο και ξεκομμένο από τις αλλαγές που έρχονται. Ο καθηγητής Βαγγέλης Αυδίκος επιμένει ότι λαϊκός πολιτισμός υπάρχει γιατί «όσο υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, οι πολιτισμοί είναι αδύνατο να ταυτίζονται». Και αυτό, παρά το γεγονός ότι «τα σύγχρονα πολιτιστικά προϊόντα παράγονται από τη βιομηχανία και δεν φέρουν το κριτήριο της λαϊκότητας που γνωρίζαμε».
Αν και ο τρόπος ζωής τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο, δε διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, όλοι έχουμε την ανάγκη να προβάλλουμε τη διαφορετικότητά μας, την ιδιαίτερη πολιτισμική μας ταυτότητα. Κι αν κάποτε κρύβαμε την καταγωγή μας, για να μη θεωρηθούμε χωριάτες και απολίτιστοι, σήμερα υπερηφανευόμαστε για το πολιτισμικό κεφάλαιο του τόπου μας.
Σήμερα δίνεται η δυνατότητα σε κάποιους από εσάς να γίνετε τα δρώντα πρόσωπα στην τέλεση ενός εθίμου και στους υπόλοιπους να γίνουμε θεατές του δρώμενου. Μπορεί να μην πιστεύουμε πια στη δυναμική και στη λειτουργία του Κλήδονα, γιατί κανένα πια κορίτσι δεν περιμένει να βρει το ταίρι του μέσα από τέτοιες πρακτικές. Δίνεται όμως η ευκαιρία να βρεθούν τα μέλη μιας τοπικής κοινότητας, να πουν ένα λόγο, να μιλήσουν για το παρόν και το μέλλον τους, να συσφίξουν τις σχέσεις τους, να περάσουν καλά. Έχουμε την ανάγκη τέτοιων ευκαιριών και συγχαρητήρια σε όλους και όλες που μέσα στο πνεύμα της εθελοντικής προσφοράς και της συλλογικότητας δούλεψαν για αυτήν την εκδήλωση.
Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο είναι ομιλία μου σε εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου του Άνω Βόλου «Ιάσων», στις 26 Ιουνίου 2011.

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Η μεταρρύθμιση των Πανεπιστημίων




Η αγωνία των μαθητών/τριων της Γ΄ Λυκείου και των οικογενειών τους πήρε τέλος με την ανακοίνωση της βαθμολογίας των πανελλαδικών εξετάσεων. Μια διαδρομή κόπων και οικονομικής αφαίμαξης συνεχίζεται σε ένα αβέβαιο μέλλον…
Αναλυτές και ειδικοί θα σταθούν και πάλι στο κατά πόσο οι βάσεις θα πέσουν και ποιο το μέλλον της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
H ανάγκη για αλλαγές στο χώρο της Παιδείας και η σημασία τους για την πρόοδο μιας κοινωνίας δεν είναι κάτι καινούριο. Πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε η λέξη μεταρρύθμιση από Υπουργούς Παιδείας στη χώρα μας. Εκείνο το οποίο πλασάρεται τα τελευταία χρόνια είναι πως η Ανώτατη Εκπαίδευση για λόγους εθνικής και ατομικής ευημερίας πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Η κοινωνία αναγνωρίζει πως η τριτοβάθμια εκπαίδευση πάσχει και νοσεί. Φταίει η χαμηλή χρηματοδότηση; Ή μήπως οι λανθασμένοι χειρισμοί στη δημιουργία πανεπιστημιακών σχολών για την οικονομική στήριξη τοπικών κοινωνιών; Φταίει το ανθρώπινο δυναμικό, καθηγητές και φοιτητές; Ή το καθεστώς διοίκησης και μη αξιολόγησης των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων;
Ακούμε και διαβάζουμε για αλλαγές που θα στοχεύουν στην ανάπτυξη της έρευνας και της καινοτομίας, στην ανταγωνιστικότητα, στην ενθάρρυνση διδασκαλίας και μάθησης περισσότερο ευέλικτης και ανοικτής στην αγορά εργασίας με την αξιοποίηση του δυναμικού των νέων τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνίας. Σε τελική ανάλυση να έχουμε πτυχία που θα συνδέονται με την αγορά εργασίας. Αλλαγές που θα οδηγούν σε μια ποιοτική Παιδεία όπου το κάθε ευρώ που δίνει ο φορολογούμενος θα πιάνει τόπο.
Εξαγγελίες πολιτικών που χαϊδεύουν τα αυτιά των πολιτών. Αλλαγές που δεν είναι ξεκομμένες από την πιστή εφαρμογή της ευρωπαϊκής και της διεθνικής πολιτικής για τη νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση των Πανεπιστημίων, όπως αυτή διαφαίνεται από τη θέσπιση της «διαδικασίας Μπολόνια» και της «στρατηγικής της Λισσαβόνας».
Αλλά ας δούμε ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης των Πανεπιστημίων.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση από δημόσιο αγαθό που οδηγεί και συμβάλει στην παραγωγή μορφωμένων πολιτών, ελεύθερων πνευμάτων, ατόμων με κριτική σκέψη, περνά στην θεώρηση, πως η ανώτατη εκπαίδευση είναι ατομική και οικονομική επένδυση για το μέλλον.
Τα πανεπιστήμια από χώροι κριτικής αναζήτησης και αυτόνομης μάθησης θα μετατραπούν σε διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους που λειτουργούν σε μια ανταγωνιστική παγκόσμια οικονομία της γνώσης. Εγκαταλείπουν τη θεολογική και ουμανιστική τους κληρονομιά και παραδίδονται στην αυθεντία της επιχειρησιακής λογικής και του λαϊκισμού της αγοράς.
Τα πανεπιστήμια ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αγοράς τόσο στο ανθρώπινο δυναμικό, όσο και στο ερευνητικό πεδίο. Προσφέρουν απόφοιτους με υψηλά τεχνολογικά και διοικητικά προσόντα αλλά η μεγαλύτερη μάζα πτυχιούχων διαθέτει δεξιότητες και όχι κριτική σκέψη και γνώσεις, ώστε να απασχολείται στις ευέλικτες-ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ως προς το ερευνητικό πεδίο, αυτό να συνδέεται άμεσα με εφαρμοσμένες τεχνικές που έχουν οικονομικό όφελος. Επομένως γρήγορα η έρευνα σε ανθρωπιστικά πεδία θα χαρακτηρίζεται περιττή πολυτέλεια.
Κεντρικό ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική. έχει η αξιολόγηση των ιδρυμάτων, φοιτητών και διδασκόντων, με μετρήσιμα, ποσοτικά κυρίως δεδομένα. Για να εξασφαλιστεί η «αποδοτικότητα» των εκπαιδευτικών υπηρεσιών, τα πανεπιστήμια άρχισαν να λειτουργούν σαν επιχειρήσεις: με το σύνθημα «κάνετε περισσότερα με λιγότερα».
Φυσικά οι αλλαγές που επιδιώκονται στην τριτοβάθμια δεν είναι ξεκομμένες από τις αλλαγές που έχουν επιτευχτεί στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση. Αναγνωρίζω μία συνέχεια που έχει αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια με τη γυμνασιοποίηση του δημοτικού (πολλά γνωστικά αντικείμενα και διάσπαση της ολιστικής προσέγγισης της γνώσης) και επιμονή του συστήματος στην καλλιέργεια δεξιοτήτων.
Η εθνογραφική έρευνα του Chris Shore στο Πανεπιστήμιο Auckland της Νέας Ζηλανδίας αναδεικνύει το προφίλ του ευρωπαϊκού πανεπιστημίου που οραματίζονται οι πολιτικές ηγεσίες των Ευρωπαϊκών χωρών.
Το Πανεπιστήμιο έχει μετατρέψει τα πνευματικά του δικαιώματα σε εμπορεύσιμο προϊόν, κάθε δολάριο που παράγεται από την πανεπιστημιακή έρευνα δημιουργεί αξία επτά δολαρίων για την οικονομία της περιφέρειας. Τα ανώτερα διοικητικά στελέχη του Πανεπιστημίου πράττουν στη λογική του εμπορικού συμφέροντος και της επιχειρηματικής απόδοσης. Οι μάνατζερ διεκδικούν ρόλο ταύτισης με το ίδιο το πανεπιστήμιο εξορίζοντας διδακτικό προσωπικό και φοιτητές Η αναζήτηση της αμερόληπτης ανιδιοτελούς αλήθειας αντικαταστάθηκε από το όραμα της πολιτικο-οικονομικής προστιθέμενης αξίας.
Η πανεπιστημιακή έρευνα είναι προσαρμοσμένη στην αγορά και αντιμετωπίζεται ως πηγή εσόδων και όχι συνδεδεμένη με την πορεία και την εξέλιξη της επιστήμης.
Ως μια επιχείρηση που βασίζεται σε οικονομικούς ισολογισμούς επιδιώκει την αύξηση των μεταπτυχιακών φοιτητών και εύρεση άλλων πηγών για χρηματοδότηση. Ο κύριος ρόλος του Πανεπιστημίου είναι η συμβολή του στη μεγιστοποίηση του πλούτου και στον περιορισμό των κοινωνικών και περιβαλλοντικών ρίσκων.
Οι ακαδημαϊκές υποκειμενικότητες μεταβάλλονται σε εμπειρογνώμονες και αναδόχους έργων.
Ποτέ δεν είναι αργά πίσω από τις ξελογιάστρες λέξεις της μεταρρύθμισης, της κινητικότητας, της επαγγελματικής αποκατάστασης, της καινοτομίας, των ίσων ευκαιριών σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να δούμε, πως η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση διέπεται από ένα σχέδιο που όλα μετρώνται με οικονομικούς όρους και σχέσεις.
Το αξίζουμε; Το θέλουμε; Οραματιζόμαστε ένα αύριο δέσμιο του αχαλίνωτου κέρδους και αποψιλωμένο από πανανθρώπινες αξίες; Η απόφαση για το μέλλον της Εκπαίδευσης είναι υπόθεση όλων μας.
Βιβλιογραφία:
Chris Shore, “Beyond the multiversity: neoliberalism and the rise of the schizophrenic university”, Social Anthropology 18/1 (2010), s. 15-29, ελλ. Μετφ. Πέρα από το πολλαπλο-επιστήμιο: O νεοφιλελευθερισμός και η ανάδυση του σχιζοφρενικού πανεπιστήμιου
Αθανασίου Αθηνά, Η κριτική την εποχή της κρίσης ή η απαξίωση των κοινωνικών και ανθρωπιστικών σπουδών, Ομιλία σε ημερίδα του περ. ΙΣΤΟΡΕΙΝ, 13.11.2010
Βαν Μπούσχοτεν, Ποια κοινωνία της γνώσης; Η διπλή κρίση και οι γεωπολιτικές αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ομιλία σε ημερίδα του περ. ΙΣΤΟΡΕΙΝ, 13.11.2010
Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος», στις 23 Ιουνίου 2011

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Πάσχα 2011



ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Εύχομαι
Ανά(σ)ταση συλλογική,
ώστε να πορευόμαστε στο αύριο
με οδοδείκτες
τις πανανθρώπινες αξίες & το κοινό καλό!

Τσιμπλούλης Γεράσιμος
Δάσκαλος - Κοινωνικός Ανθρωπολόγος
Σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας Βόλου

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Πράσινο...κίτρινο!


Δυο χρώματα από την παλέτα της δημιουργίας που μου φέρνουν τον απέραντο κάμπο, το καταπράσινο λιβάδι, τα παλαμοειδή ή βελονοειδή φύλλα των δέντρων, τον αγαπητό σε πολλούς Παναθηναϊκό, το λαμπερό ήλιο, την καυτή άμμο του καλοκαιριού, την ένδοξη ΑΕΚ. Δυο χρώματα που εδώ και μερικούς μήνες ανέτρεψαν δεδομένα και στερεότυπα, αντιλήψεις και προκαταλήψεις. Φωνάζω πράσινο και ανοίγει μια σιδερένια πόρτα και σαν τη διαβώ μετά από λίγα μέτρα πρέπει να φωνάξω κίτρινο για να περάσω τη δεύτερη σιδερένια πόρτα και να βρεθώ στο χώρο των δικών μου υποχρεώσεων…Εκεί που τα αυτονόητα και τα καθημερινά χάνονται, εκεί που τα δικαιώματα γίνονται «προτάσεις» χωρίς ρήμα αλλά πάντα με υποκείμενο. Και τα Υποκείμενα συνθέτουν το πολυπολιτισμικό πάζλ της τάξης μου, όπου η ελληνική γλώσσα γίνεται το κλειδί για την επικοινωνία, το μέσο για να βρούμε και τ’ άλλα χρώματα…. Το γαλάζιο με τις τονικές του αποχρώσεις εγώ μπορώ πάντα να το δω πίσω από τα κάγκελα। Οι έφηβοι όμως κρατούμενοι έχουν το προνόμιο, σαν στο προαύλιο βρεθούν, να υψώσουν τη ματιά τους και να συναντήσουν το απέραντο γαλάζιο τ’ ουρανού και να «ταξιδέψουν» ελεύθερα σ’ άλλους κόσμους, σ’ άλλες χρονικές στιγμές. Κι αν αναρωτηθείτε που πήγαν τ’ άλλα χρώματα, ένα έχω να σας πω, πώς στριμώχθηκαν στις σελίδες των βιβλίων και στους τοίχους της τάξης. Όμως το χρώμα της παπαρούνας, της ντροπής και του θυμού ακόμη δεν το έχω δει. Το αναζήτησα παντού, μα εκείνο ξέρει να κρύβεται καλά. Σήμερα έμαθα από την Αναστασία πως κατοικεί μετά από την εμβέλεια του κίτρινου. Είναι αυτό που σηματοδοτεί την επικίνδυνη ζώνη του μικροχώρου, όπου τα μέτρα ασφάλειας είναι πιο αυστηρά. Κι όμως αναρωτιέμαι, μήπως τελικά εδώ το κόκκινο είναι ο αρχηγός των πάντων μιας και όποιος τις κόκκινες γραμμές της ζωής ξεπεράσει γίνεται ένα έγκλειστο Υποκείμενο με περιορισμένα «ρήματα» και «αντικείμενα»;
Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο αφορά το 33ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου που στεγάζεται στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων. Οι μαθητές του είναι 74, ηλικίας 17-24 ετών, από 17 διαφορετικές χώρες.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Η κλήση δε σβήνεται…

Παρκάρεις στον πεζόδρομο του Αγίου Νικολάου, γιατί θέλεις να πας στο γιατρό την υπερήλικη πεθερά σου, μιας και τα πόδια της δεν τη βαστούν να κάνει μεγάλες αποστάσεις. Γυρίζεις και βλέπεις στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου να σε περιμένει κλήση της Δημοτικής Αστυνομίας. Εξοργίζεσαι, τα βάζεις με την υπάλληλο που σε έγραψε. Ζητάς το όνομά της. Την απειλείς, γιατί πιστεύεις πως δεν έκανε καλά τη δουλειά της. Νιώθεις το δίκαιο να σε πνίγει. Δεν είχες πού να παρκάρεις. Μα γιατί σε μένα αναρωτιέσαι…τόσοι και τόσοι παρκάρουν παράνομα σ’ αυτή την πόλη.
Ως πότε όμως αυτή η πόλη θα κινείται σε ρυθμούς παρανομίας και απραξίας;
Μήπως κάτι αλλάζει; Μήπως είναι τελικά καιρός να αποδεχτούμε τα αυτονόητα χωρίς οργή και θυμό;
Ως πότε οι πεζόδρομοι και οι πλατείες θα αποτελούν χώρους παράνομης στάθμευσης αυτοκινήτων; Δεν έχουν δικαίωμα οι πεζοί σ’ αυτήν την πόλη;
Ως πότε τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε στάσεις λεωφορείων θα εμποδίζουν την ασφαλή επιβίβαση και αποβίβαση των επιβατών;
Ως πότε η προσωρινή στάθμευση θα γίνεται πολύωρη;
Μέχρι πότε τα απαγορευτικά σήματα στάθμευσης στην Ιάσονος, στη Δημητριάδος και σε άλλους δρόμους θα αποτελούν «διακοσμητικά» στοιχεία του Κ.Ο.Κ.;
Μέχρι πότε η τροφοδοσία των καταστημάτων θα γίνεται σε ώρες αιχμής;
Μπορεί η οικονομική κρίση να αποτελεί το άλλοθι στήριξης παραβατικών συμπεριφορών; Είναι δίκαιο να ζητούμε από τη Δημοτική Αστυνομία να κάνει τα στραβά μάτια γιατί έτσι μάς βολεύει;
Οι παρανομούντες είναι οι έξυπνοι και οι τηρούντες τας γραφάς οι γραφικοί;
Η πόλη για να γίνει πιο φιλική και ανθρώπινη απαιτεί και τη δική μας παρέμβαση και συμμετοχή. Η αστυνόμευση πρέπει να είναι το έσχατο μέτρο που θα βάζει σε τάξη την αταξία.
Αν αλλάξουμε εμείς στάσεις και συμπεριφορές, θα αλλάξει και η εικόνα της πόλης μας. Ήρθε η ώρα να «ξεβολευτούμε», η ώρα να σεβαστούμε αρχές, η ώρα να συναισθανθούμε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στην πόλη και στους συμπολίτες μας. Φτάνει πια το «δεν πειράζει», «δε με νοιάζει».
Είναι καιρός πια να επιβραβεύσουμε το έργο της Δημοτικής Αστυνομίας και να σταθούμε αρωγοί σε αυτό που πράττει. Επιδιώκει να κάνει την καθημερινότητά μας καλύτερη. Αυτός είναι ο ρόλος της και ας πάψουμε να παίζουμε κρυφτούλι μαζί της. Είναι αδιανόητο να χρησιμοποιείται το μεγαλύτερο μέρος της για την αστυνόμευση της Δημητριάδος.
Ας πράττουμε το ορθό, όχι υπό την πίεση του φόβου της κλήσης αλλά γιατί είναι το αυτονόητο.
Σημείωση: Αφορμή για αυτές τις λίγες σκέψεις στάθηκε το γεγονός που περιγράφω στην αρχή και συνέβη την Τρίτη 1 του Μάρτη.

Σημείωση: Δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Η ανάπλαση της πλατείας Ευαγγελίστριας

Η ανάπλαση της Πλατείας Ευαγγελίστριας, αν και είχε αποφασιστεί από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή της Ν. Ιωνίας, επανήλθε στην επικαιρότητα μετά από αντιδράσεις περιοίκων. Οι καταστηματάρχες της περιοχής θεώρησαν, πως οι κυκλοφοριακές παρεμβάσεις που πρότεινε η μελέτη, θα επέφεραν μείωση στην εμπορική κίνηση.
Η ανάπλαση και διαμόρφωση κοινόχρηστων χωρών σκοπό έχει να βελτιώσει την εικόνα της πόλης και να προσφέρει καλύτερη ποιότητα στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Με αυτή τη λογική θεωρώ, πως κινήθηκε και η προηγούμενη Δημοτική Αρχή.
Θα ήθελα όμως να επισημάνω πως υπάρχουν χώροι που αποτελούν τοπόσημα ή πολεόσημα για κάθε πόλη, δηλαδή συνδέονται άμεσα με την ιστορία και την εξέλιξη της πόλης, σημεία αναφοράς και ταυτότητας. Αυτοί οι χώροι πρέπει να τυγχάνουν ιδιαίτερης φροντίδας και οι τυχόν νέες αισθητικές παρεμβάσεις δε θα πρέπει να αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του τοπίου. Η πλατεία της Ευαγγελιστρίας αποτελεί πολεόσιμο και νομίζω πως η αρχική μελέτη δεν το είχε λάβει υπόψη.
Ως πολίτες έχουμε δει να γίνονται παρεμβάσεις και αναπλάσεις, όπου το τελικό αποτέλεσμα δεν δικαίωσε σε βάθος χρόνου την απόφαση, π.χ. Πλατεία Ελευθερίας, στο Βόλο, με το πολύπαθο δαπανηρό σιντριβάνι της.
Πιστεύω, ότι δημοτικοί σύμβουλοι πρέπει να έχουν ουσιαστική ενημέρωση όχι μόνο από την ομάδα αρχιτεκτόνων και τεχνικών υπηρεσιών που αναλαμβάνουν το κάθε έργο, αλλά και από διεπιστημονική ομάδα που απαρτίζεται από αρχιτέκτονα, πολεοδόμο, ανθρωπολόγο, ιστορικό, κοινωνιολόγο, περιβαλλοντολόγο κ.α. Γιατί σε τελική ανάλυση, χωρίς να θέλω να προσβάλλω τους αρχιτέκτονες και τους πολιτικούς μηχανικούς, για την κακοποίηση και υποβάθμιση του αστικού τοπίου φέρνουν και αυτοί μεγάλη ευθύνη και οι τυχόν πολιτικές αποφάσεις στηρίχτηκαν στις δικές τους εισηγήσεις.
Ως Σύμβουλος της Δημοτικής Κοινότητας Ν. Ιωνίας, την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου, συμφώνησα στην τροποποιημένη μελέτη που έφεραν οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου, διότι διασφαλίζει την ιστορική συνέχεια της πλατείας (κυκλική κυκλοφορία). Σε καμιά περίπτωση κατά την ταπεινή μου γνώμη, η απόφασή μας αυτή (ομάδα πλειοψηφίας) δεν αποτελεί κόλαφο για τους δύο στενούς συνεργάτες του Δημάρχου Η. Ξηρακιά και Π. Μαβίδη, όπως γράφτηκε σε μερίδα του τύπου, αλλά τουναντίον αποδεικνύει τη διάθεσή μας να συνεχιστούν και να ολοκληρωθούν τα έργα που σχεδιάστηκαν από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή.
Είναι θετικό να γίνονται αναθεωρήσεις, όταν αποβλέπουν και έχουν αποδέκτες το κοινωνικό σύνολο, την ταυτότητα της πόλης και όχι συντεχνιακά μικροσυμφέροντα. Είναι καιρός ως πολίτες να συναισθανθούμε την ευθύνη που έχουμε απέναντι στην πόλη μας, ώστε να την προστατεύουμε και να επιζητούμε την ανάπτυξή της με βάση τις αρχές της βιωσιμότητας και της αειφορίας.
Ας πάψουν κάποιοι να διαμαρτύρονται για το αυτονόητο που πράττει η Δημοτική Αστυνομία… και ορισμένοι λιβελογράφοι να στηρίζουν τέτοιες στάσεις και συμπεριφορές.
Θέλουμε πόλη φιλική στον πεζό, στον ποδηλάτη, στο παιδί. Θέλουμε πόλη με ελευθέρους χώρους απαλλαγμένους από την παρουσία του αυτοκινήτου, σημεία αναφοράς και πολιτισμικής ταυτότητας που φέρνουν κοντά τους ανθρώπους.
Το άρθρο 24 του Συντάγματος κατοχυρώνει το δικαίωμα σε ένα περιβάλλον υγιεινό και οικολογικά ισορροπημένο, ως προϋπόθεση της ανθρώπινης ζωής και υγείας αλλά και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, εκφραζόμενης ως απαίτηση για ποιότητα ζωής, αλλά και ως αγαθό με αυτοτελή αξία για τον άνθρωπο. Ο πολίτης θεμελιώνει σ’ αυτό αξιώσεις πληροφόρησης και συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων που αφορούν το περιβάλλον.
Και η νέα Δημοτική Αρχή μας θέλει ενεργούς και ενημερωμένους πολίτες που γνωρίζουμε τα δικαιώματά μας αλλά και τις υποχρεώσεις μας.

Σημείωση: Η παρούσα ανάρτηση δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες "Ταχυδρόμος" και "Νέο Τύπο" του Βόλου, την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Στο «κελί» 33…

Εδώ και λίγες μέρες, από τις 11 του Γενάρη 2011, νιώθω πως τελικά είχα το δικό μου «βόλεμα» στον εργασιακό μου χώρο. Μετά από τέσσερις μήνες αβεβαιότητας, μιας και είχα γίνει περιπλανώμενος πραματευτής γνώσεων από σχολείο σε σχολείο, βρέθηκα σε ένα πρωτόγνωρο χώρο προκλήσεων και ανατροπών, αντιθέσεων και διαφορών.
Μετά από επτά χρόνια στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μακρινίτσας, όπου το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον ήταν το πεδίο μου έρευνας, σκέψης και δράσης, περνώ σε ένα δημοτικό σχολείο που ξεκίνησε τη λειτουργία του το Σεπτέμβρη του 2010, με τον Πασχάλη και τη Ζωή να διδάσκουν.
Ο καινούριος χρόνος επιφύλασσε δώρο αγάπης και νέας ζωής για τη Ζωή, μιας και σε λίγους μήνες θα γίνει μάνα. Δώρο και για μένα η νέα θέση στη θέση της Ζωής.
Σαν την καγκελόφραχτη πύλη διαβώ και πριν τη βαριά σιδερόφραχτη πόρτα του σωφρονιστικού καταστήματος αφήσω πίσω μου, μαρμάρινη επιγραφή αγγέλλει πως εδώ λειτουργεί παράρτημα του …γυμνασίου για τους έγκλειστους υπόδικους και κατάδικους. Φιγουράρει το όνομα του τότε Υπουργού που αποφάσισε τη σύσταση του σχολείου αυτού, επί πρωθυπουργίας….
Είναι η καλή έξωθεν μαρτυρία πως η Πολιτεία διαπαιδαγωγεί τα πνεύματα των φυλακισμένων σωμάτων. Είναι το «δώρο» του συστήματος απέναντι σε αυτούς που παρέκλιναν των αρχών και των αξιών που ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμός μας επιβάλλει, επιτάσσει, διατάσει.
Δυο μικρές αίθουσες κι ένα γραφείο είναι ο χώρος του γυμνάσιου. Από φέτος στα ίδια τετραγωνικά και το 33ο Δημοτικό Σχολείο. Εδώ χωρίς ύλη και αναλυτικό πρόγραμμα, δίχως απολογισμό και λογοδοσία σε γονείς και κηδεμόνες, δίχως βαθμούς και κριτήρια αξιολόγησης. Πορεύομαι με πυξίδα τη διάθεση να δώσω και να πάρω.
Είμαι ελεύθερος να κάνω αυτό που εγώ θέλω, εκείνο που οι ανάγκες προστάζουν. Αλήθεια τι οξύμωρο σχήμα, ελευθερία προθέσεων και δράσεων στο «κελί» 33.
Υπάρχει ευθύνη στο «βόλεμα» αυτό;
Ναι! Είναι η ευθύνη του εγώ απέναντι στον Αφγανό, στον Αλγερινό, στον Πακιστανό, στο Σομαλό, στο Σουδανό, στο Σκοπιανό, στο Βούλγαρο, στο Μαροκινό, στο Ρουμάνο, στον Τσιγγάνο που σε κοιτούν στα χείλη για να προφέρουν σωστά το άλφα και το βήτα, να μάθουν να γράφουν «αρχιφύλακα σε παρακαλώ…». Είναι ο Αλή, ο Ιμπραήμ, ο Χασάν, ο Μοχάμεντ, ο Τζαμάλ, ο Φαρίντ, ο Μάριο, ο Μιχαήλ, ο Δημήτρης, ο… στο κελί 33 να προσπαθούν να μάθουν ελληνικά για να επικοινωνούν. Γνωρίζουν την Ελλάδα μέσα από τα σίδερα της φυλακής…Κι εγώ γνωρίζω με τα σπαστά τους ελληνικά τον τόπο καταγωγής τους, τις συνήθειές τους, την καθημερινότητα που άφησαν πίσω τους τα φυλακισμένα σώματα.
Μια ζεστή χειραψία, ένα τραγούδι απ’ το Αλγέρι, ένα πλατύ χαμόγελο είναι το αντίδωρο αυτών των μαθητών στο δάσκαλό τους…
Σχόλια φίλων στο fb
Κ.Κ. "Προφανώς ο προορισμός του ανθρώπου οριοθετείται και από μια Ιθάκη που στέκεται εκεί μπροστά του, περίφανη και παντοτινή... τι και αν μεσολαβούν κάγκελα... τι και αν η ματιά εμποδίζεται από δακτυλοσκοπήσεις και πλαστά διαβατήρα... δεν είναι ...ικανά να περιορίσουν τη σκέψη, να καταστρέψουν την αίσθηση αναζήτησης, δεν μπορούν ν' αποπροσανατολίζουν τους έχοντες πίστη.
Όσο αυτή η ματια του σύγχρονου Οδυσσέα μνημονεύεται, τόσο επίκαιρη μοιάζει. Έτσι κι αυτά τα φυλακισμένα σώματα καλούνται ν' αποφύγουν τις σειρίνες και να στραφούν στη γνώση... καλή επιτυχία στο καινούριο σου ταξίδι, φίλε μου..."
Μ.Μ."Πραγματικά δώρο ζωής Γεράσιμε! Από τα πεδία της φύσης, τώρα στα πεδία της ψυχής...Τεράστια η αποστολή σου!"