Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης…σε αναμονή


-Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, ποια τα σχέδια σας για τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης; Θα ανασταλεί ή θα συνεχιστεί η λειτουργία τους; Το κουδούνι χτυπά και εμείς οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούσαμε σε αυτά βρισκόμαστε σε μετέωρο βήμα…
- Να είστε σε αναμονή.
- Μα γιατί τόση καθυστέρηση; Εσείς πήρατε την απόφαση, να ζητήσετε τον Ιούνιο παράταση της θητείας μας για ένα χρόνο. Και κάποιοι από εμάς το έπραξαν. Για τους Υπεύθυνους Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας και Πολιτιστικών των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δώσατε το πράσινο φως να είναι στη θέση τους. Για μας υπήρξε εντολή να παρουσιαστούμε στα σχολεία μας.
-Επανεξετάζουμε το ρόλο και την αποστολή των ΚΠΕ.
- Μα η προσφορά των ΚΠΕ στην Εκπαίδευση είναι γνωστή όχι μόνο στην εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία. Αποτελούν μια δομή του Υπουργείου που ανταποκρίνεται στις στρατηγικές της Αειφόρου Ανάπτυξης. Μέχρι τώρα αξιοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο τα ευρωπαϊκά κονδύλια χωρίς να πλουτίσουν οι υπηρετούντες σε αυτά. Το χαμόγελο των παιδιών, η ικανοποίηση των συναδέλφων της τάξης και η αποδοχή του έργου από τις τοπικές κοινωνίες ήταν το μεγαλύτερο δώρο για τα μέλη των παιδαγωγικών ομάδων των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
- Θέλουμε τα ΚΠΕ να τα συνδέσουμε με τη Διά Βίου Μάθηση.
- Το γνωρίζουμε. Η Υφυπουργός, το Γενάρη που μας πέρασε, στην ημερίδα που έγινε στο Υπουργείο, μας το ανακοίνωσε. Επιθυμητή η κάθε αλλαγή αρκεί να σέβεται αυτό που υπάρχει, πολύ δε περισσότερο όταν είναι πετυχημένο και έχει αξιολογηθεί θετικά από εξωτερικούς φορείς.
- Το Υπουργείο είχε να ασχοληθεί με το πώς θα λειτουργήσουν τα 800 ολοήμερα δημοτικά σχολεία στην επικράτεια, με τη συγκρότηση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων…
-Χρειάζονται ρήξεις και τολμηρές αποφάσεις στο χώρο της Παιδείας, εάν οραματιζόμαστε και θέλουμε ένα σχολείο που δε στραγγαλίζει τη νιότη και τα οράματά της. Καλοί οι διαδραστικοί πίνακες, η πληροφορική, τα νέα μαθησιακά αντικείμενα. Αλλά δε θα πρέπει να ξεχνούμε πως ο ρόλος του σχολείου είναι να μαθαίνει στους μαθητές πώς να μαθαίνουν, πώς να δημιουργούν, πώς να συν-δημιουργούν, πώς να «διαβάζουν» το μεγάλο της Φύσης βιβλίο. Το Σχολείο πρέπει να μεταμορφωθεί και το μάθημα να ξεφύγει από τα βιβλία, τα τετράδια και τα θρανία. Να χαθούν οι τοίχοι της αίθουσας, η καθημερινή μιζέρια και το άγχος της ύλης. Μια ζεστή επικοινωνία ματιών, στην ατμόσφαιρα μιας φωνής, να μιλά για πράγματα αγαπημένα, για λάθη και ευαισθησίες, για όνειρα και προσδοκίες, για πόνο και κατακτήσεις. Η Τέχνη να διδάσκει, να ξεναγεί στο χώρο και στο χρόνο, να αφουγκράζεται, να τραγουδά, να χορεύει και να παίζει διαβαίνοντας νοερά το μεγάλο ταξίδι της ζωής, της ανθρώπινης σκέψης, του παγκόσμιου πολιτισμού, θα πρέπει να είναι τα προσόντα και το ζητούμενο για κάθε εκπαιδευτικό.
Τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης μέσα από τα προγράμματά τους, το εκπαιδευτικό υλικό που παρήγαγαν και την επιμόρφωση που προσέφεραν στους εκπαιδευτικούς διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην αναβάθμιση της Εκπαίδευσης. Υπήρξαν ένα ανοιχτό παράθυρο στη φύση και στον πολιτισμό!
-Έχετε υπομονή…
- Κυρία Υπουργέ, θα καταφέρουμε να αλλάξουμε το κλίμα της τάξης, του σχολείου, της εκπαίδευσης, αν γίνουμε έμποροι ονείρων από έμποροι πραγμάτων, για να έχουμε σχέσεις με ανθρώπους αντί να έχουμε σχέσεις με τα πράγματα.
Η παραπάνω συνομιλία είναι φανταστική। Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι τυχαία; Δε το νομίζω…
Δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο, Ταχυδρόμο και Νέο Τύπο, στις 15-9-2010